Quetzalcoatlus

Quetzalcoatlus is een pterosauriër, behorend tot de groep van de Pterodactyloidea, dat tijdens het late Krijt leefde in het gebied van het huidige Noord-Amerika.  Quetzalcoatlus was een van de laatste pterosauriërs en is vermoedelijk 66 miljoen jaar geleden door dezelfde meteorietinslag uitgeroeid die ook een einde maakte aan de laatste grote dinosauriërs, die zijn tijdgenoten waren.

De soort is met een vleugelspanwijdte van 10 meter het grootste vliegende dier uit de wereldgeschiedenis waarvan we goede resten bezitten. Het eerste en tot nog toe grootste exemplaar werd in 1971 gevonden in Texas, in de Verenigde Staten. Het dier had staande een giraffe recht in de ogen kunnen kijken — de grootste individuen van Quetzalcoatlus droegen hun hoofd, als zij zich op vier poten voortbewogen, op een hoogte van 4 meter. Er is veel discussie over het gewicht van de Quetzalcoatlus, maar mogelijk zal dit rond 150 tot 250 kilogram zijn geweest.

Tegenwoordig wordt aangenomen dat Quetzalcoatlus zwaar gespierd was en snel kon opstijgen door zich in één beweging met de vleugels tegen de grond af te zetten. De spieren waren ook sterk genoeg om een korte tijd met de vlieghuid op en neer slaand rond te vliegen. Langere vluchten konden zwevend worden afgelegd. Onduidelijkheid is er over de levenswijze van het dier. Misschien ving het met zijn lange en spitse tandeloze bek vissen uit zee maar de vindplaats lag ver van enig groot water. Daarom is ook wel gedacht dat het een aaseter zou kunnen zijn geweest of op de grond en in ondiep water prooien zocht. Het kon zich daar op vier poten goed voortbewegen. Gezien de lange vrij stijve nek en de lange, tandeloze bek maar twee levenswijzen mogelijk waren: óf die van een viseter die vlak over de zee scheerde, óf die van een "superooievaar" die staand allerlei voedsel uit het midden van diepere meertjes haalde.